Νέοι δημιουργοί έχουν για άλλη μια χρονιά την ευκαιρία να παρουσιάσουν το έργο τους και την ιδιαίτερη κινητική τους γλώσσα, και να αποκτήσουν πολύτιμη εμπειρία πεδίου σε επαφή με ένα ευρύ, διεθνές κοινό.

Σε μια πρωτότυπη συνεργασία με το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, το φεστιβάλ ερευνά με νέα site-specific έργα τα ρευστά όρια ανάμεσα στον χορό και την performance, τις συνθήκες θέασης και δημιουργίας, τον χώρο και τον χρόνο.

Στον πυρήνα της διοργάνωσης βρίσκονται εννέα παραστάσεις νέων έργων σύγχρονου χορού, τα πέντε από τα οποία παρουσιάζονται στην παγκόσμια πρεμιέρα τους στην Αθήνα. Τα έργα αυτά καλύπτουν ένα ευρύ εκφραστικό τόξο με σημείο αιχμής τον τρόπο σκέψης και εργασίας γυναικών δημιουργών.

Η συνθήκη του σκηνικού χώρου τίθεται υπό αμφισβήτηση με μια λούπα χορευτικών συμβάντων που εκτυλίσσεται στα όρια εσωτερικού και εξωτερικού, προγραμματισμένου και τυχαίου, υπομνηματισμού και διατάραξης, πριν την έναρξη παραστάσεων του φεστιβάλ.

Το φεστιβάλ επιχειρεί εντός του ανήσυχου αστικού πεδίου, όπου στα χρόνια της κρίσης εμφανίστηκαν καινοφανείς κοινοτικοί σχηματισμοί και αναδιαρθρώθηκαν τα μη κανονιστικά χαρακτηριστικά εξωστρέφειας της ελληνικής κουλτούρας.

Η παιδαγωγική της κίνησης αποτελεί συνεπή και καίρια φροντίδα του φεστιβάλ, το οποίο, προκειμένου να ενισχύσει τη γνώση επαγγελματιών και μη για τις εξελίξεις των χορευτικών τεχνικών, για τα στοιχεία που συνθέτουν τη γλώσσα του χορού, τα εννοιολογικά και παραστατικά ιδιώματά της, οργανώνει μια σειρά σεμιναρίων με τη μορφή workshops υπό την καθοδήγηση έμπειρων εισηγητών-συντονιστών.

Επιδιώκοντας να προσεγγίσει την προβληματική της ‘αναμετάδοσης’ σε σχέση με τον χορό και έτσι να ανοίξει τη συζήτηση για τη σημασία της παρουσίας, την οικονομία της εμπειρίας στα χρόνια του διαδικτύου και την πολιτική της προσβασιμότητας, η φετινή διοργάνωση εγκαινιάζει και την πρακτική της ζωντανής μετάδοσης (live streaming) ορισμένων από τις παραστάσεις του τετραημέρου σε μεγάλες οθόνες στο κέντρο της πόλης αλλά και στο διαδίκτυο.